امنیت برنامه از امنیت شبکه جدا نیست. به این ترتیب، شرکت ها اکنون باید رویکردی کل نگر برای ایمن سازی شبکه ها و برنامه های کاربردی درون آنها داشته باشند.
امنیت شبکه از شبکه و داده های شما در برابر نفوذ و سایر تهدیدات محافظت می کند. این یک موضوع گسترده است که راه‌حل‌ها و فرآیندهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری را توصیف می‌کند که می‌تواند از استفاده و دسترسی شبکه محافظت کند و تهدیدات یک شبکه شرکتی را کاهش دهد. شامل کنترل دسترسی، نرم افزار آنتی ویروس، امنیت برنامه، تجزیه و تحلیل شبکه، راه حل های امنیتی خاص برای نقاط پایانی، شبکه های محلی (LAN)، شبکه های گسترده (WAN) و شبکه های بی سیم، فایروال ها، رمزگذاری VPN و … است.
به طور سنتی تصور می شد که امنیت برنامه یک زمینه جداگانه است – و به اقدامات امنیتی اشاره دارد که برای جلوگیری از سرقت یا ربوده شدن داده ها و کد برنامه طراحی شده است. با این حال، سازمان‌های مدرن متوجه شده‌اند که امنیت برنامه‌ها از امنیت شبکه جدایی‌ناپذیر است و باید رویکردی جامع برای ایمن‌سازی شبکه‌ها و برنامه‌های کاربردی درون آنها داشته باشند.
برای مشاوره رایگان در زمینه امنیت شبکه و نرم‌افزارهای سازمانی خود با شماره 02122852040 داخلی 125 تماس بگیرید.
جرایم سایبری و تهدیدات پیش روی شبکه های مدرن
قبل از اینکه ارتباط آن با برنامه ها را بفهمیم، بیایید تهدیدهای اساسی که شبکه های مدرن با آن مواجه هستند را مرور کنیم.
حملات سایبری هر گونه فعالیت مجرمانه شامل رایانه ها، شبکه ها و دستگاه های دیجیتال یا الکترونیکی است. انگیزه های پشت جرایم سایبری ممکن است از منافع شخصی یا مالی گرفته تا تمایل به مختل کردن یا آسیب رساندن به سیستم های رایانه ای متغیر باشد. برخی از مهاجمان از رایانه‌ها و شبکه‌ها برای انتشار بدافزار، اطلاعات غیرقانونی یا سایر مطالب غیرقانونی استفاده می‌کنند. بسیاری از حملات سایبری قادر به نفوذ به محیط های شبکه و حتی گسترش به کل شبکه هستند.
در حالی که مجرمان سایبری اغلب از بدافزار و سایر فناوری های مخرب برای فعالیت های خود استفاده می کنند، مهندسی اجتماعی یک عنصر کلیدی در اکثر عملیات جرایم سایبری است. دو مثال رایج از مهندسی اجتماعی، ایمیل‌های فیشینگ و ایمیل‌های تجاری (BEC) هستند که در آن مهاجمان به عنوان صاحبان کسب‌وکار ظاهر می‌شوند و کارمندان را متقاعد می‌کنند که قبض‌های تقلبی را بپردازند.
یکی دیگر از انواع رایج حملات علیه شبکه ها، ممانعت از سرویس توزیع شده (DDoS) است. این حمله با هدف خاموش کردن سیستم ها و شبکه ها، سیستم ها را با ترافیک جعلی سرریز می کند. این عمل توانایی شبکه برای پاسخگویی به درخواست های اتصال با استفاده از پروتکل های ارتباطی اختصاصی برای شبکه را تحت تأثیر قرار می دهد.
چرا امنیت برنامه برای امنیت شبکه حیاتی است؟
امنیت برنامه شامل اقدامات امنیتی است که برای جلوگیری از دزدیده شدن یا ربوده شدن داده ها و کد برنامه طراحی شده است. این موضوع مربوط به در نظر گرفتن ملاحظات امنیتی است که در طول توسعه و طراحی برنامه‌ها و سیستم‌ها و روش‌های ایمن سازی برنامه‌ها پس از استقرار ایجاد می‌شوند.
نکته مهمی که باید متوجه شد این است که هر برنامه کاربردی در یک شبکه یک نقطه ورود بالقوه به آن شبکه است. اکثر برنامه های مدرن مبتنی بر وب هستند یا نوعی دسترسی از راه دور را، معمولاً از طریق VPN، امکان پذیر می کنند. به محض اینکه کاربر بتواند از راه دور به یک برنامه متصل شود، مهاجمان می توانند همین کار را انجام دهند و کنترل های امنیتی شبکه را دور بزنند.
با افزایش سریع تعداد برنامه های توسعه یافته، مستقر، استفاده شده و به روز شده – سطح حمله شبکه با همان سرعت رشد می کند. در مجموع یک آسیب‌پذیری امنیتی در یک برنامه عمومی، یک نقطه ورود به کل شبکه است.
انواع کنترل های امنیتی برنامه
امنیت برنامه ممکن است شامل سخت افزار، نرم افزار و رویه هایی باشد که برای شناسایی یا به حداقل رساندن نقض های امنیتی در برابر برنامه ها استفاده می شود. مثلا:
روتری که از دیدن آدرس IP رایانه شما در اینترنت توسط دیگران جلوگیری می کند، یک کنترل امنیتی برنامه مبتنی بر سخت افزار است.
اقدامات امنیتی در سطح برنامه را می توان در لایه نرم افزار قرار داد. برای مثال فایروال برنامه‌ای است که دقیقا مشخص می کند کدام فعالیت ها در یک برنامه کاربردی حیاتی تجاری مجاز و ممنوع هستند.
برنامه ها ممکن است شامل روال های امنیتی یا پروتکل های آزمایش دوره ای به عنوان بخشی از طراحی خود باشند.
برای راه‌اندازی، اجرا و پشتیبانی شبکه خود با شماره 02122852040 داخلی 125 تماس حاصل فرمایید
چهار نوع اصلی کنترل امنیتی برنامه وجود دارد:
1. کنترل‌های آزمایشی – به شناسایی و حذف نقاط ضعف و آسیب‌پذیری در فرآیند توسعه برنامه کمک می‌کند.
2. کنترل های دسترسی – از دسترسی غیرمجاز به برنامه ها جلوگیری کنید. این کار به جلوگیری از ربودن حساب های کاربری تأیید شده یا اعطای دسترسی غیرمجاز به داده های محدود شده کمک می کند.
3. کنترل‌های مجوز – توسط یک کاربر یا برنامه برای احراز هویت اینکه چه کسی یا چه چیزی می‌تواند به منابع برنامه دسترسی داشته باشد استفاده می‌شود.
4. کنترل های رمزنگاری – برای رمزگذاری و رمزگشایی داده های حساس استفاده می شود. کنترل های رمزنگاری را می توان در چندین لایه شبکه پیاده سازی کرد. به عنوان مثال، یک برنامه کاربردی می تواند ورودی ها و خروجی های کاربر را به تنهایی و بدون اجزای اضافی رمزگذاری کند. از طرف دیگر، برنامه‌ها می‌توانند به کنترل‌های رمزگذاری ارائه شده توسط اجزای خارجی یا پروتکل‌های لایه شبکه، مانند IP Security (IPsec)، برای رمزگذاری ترافیکی که ارسال یا دریافت می‌کنند، تکیه کنند.
